WSKAZÓWKA I

Doświadczenia osób upowszechniających za granicą dzieła polskich twórców pokazują, iż działania takie muszą być odpowiednio wcześniej zaplanowane. Właściwe planowanie składa się z kilku etapów:

• diagnozy sytuacji, czyli krytycznej (uwzględniającej możliwości i problemy) oceny warunków realizacji planowanego wydarzenia;
• ustalenia zasobów potrzebnych do organizacji tego przedsięwzięcia, zarówno tych materialnych (budżetu, sprzętu), jak i niematerialnych (czasu czy kwalifikacji zespołu);
• identyfikacji celów – powinny one być jasno sformułowane i znane wszystkim uczestnikom biorącym udział w danym przedsięwzięciu;
• wyboru środków działania uwzględniających dostępne zasoby finansowe i niefinansowe.

Dostępnych jest wiele źródeł finansowania działalności promujących polską kulturę za granicą. Głównym źródłem są programy dotacyjne Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Finansowe wsparcie oferuje też Instytut Adama Mickiewicza, wspierający np. indywidualne uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych poza Polską czy organizację takich wydarzeń z partnerami zagranicznymi. Osobne programy w danych obszarach kultury oferują instytuty branżowe, takie jak Instytut Książki czy Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Z kolei wśród podmiotów działających za granicą inicjatywy upowszechniające kulturę polską wspierają obecne w największych skupiskach Polonii instytuty polskie, jak i ambasady i konsulaty. Dofinansowują one najczęściej działania zorientowane na promowanie konkretnego wydarzenia kulturalnego, jak np. rok chopinowski. Narodowe i samorządowe instytucje kultury (teatry, galerie) posiadają własne budżety, a współpraca z nimi pozwala na redukcję kosztów, podobnie jak współpraca z zagranicznymi instytucjami kultury. Nie należy też zapominać o sponsorach i darczyńcach, szczególnie w krajach takich jak USA, gdzie finansowanie kultury ze środków publicznych jest bardzo ograniczone.

Marcin Gońda